Rośliny dobrze odżywione fosforem charakteryzują się m. in. dobrze rozwiniętym systemem korzeniowym, są bardziej odporne na uszkodzenia mechaniczne i w mniejszym stopniu ulegają wyleganiu. Optymalny dostęp do fosforu umożliwia roślinom zawiązanie większej ilości nasion i co niemniej istotne skraca termin ich dojrzewania. Poza tym roślina odpowiednio odżywiona tym pierwiastkiem zwiększa swoją tolerancję na stres, spowodowany np. niskimi temperaturami, niedoborem wody czy porażeniem przez choroby.
Na rynku znajdziemy szeroką gamę nawozów zawierających fosfor, od tych typowo fosforowych takich jak: fosforan amonu, superfosfat prosty czy potrójny aż do nawozów kompleksowych zawierających fosfor np. Bialfoska NPK 8-20-30+2S. Każdy z tych nawozów zawiera w swoim składzie część fosforu rozpuszczalną w wodzie, która jest szybko dostępna dla roślin (jest to ważne zwłaszcza w początkowym okresie wzrostu) oraz część rozpuszczalną w kwasach glebowych, która dostępna jest w późniejszym okresie. Tak więc podejmując decyzję o zakupie nawozu należy zwrócić uwagę na zawartość fosforu rozpuszczalnego w obojętnym roztworze cytrynianu amonu i wodzie (taka informacja jest umieszczona na opakowaniu z nawozem) i ta wielkość winna być brana pod uwagę zarówno przy ustalaniu dawki jak i obliczaniu ceny czystego składnika.
Spośród wszystkich składników pokarmowych fosfor jest najbardziej narażony na uwstecznianie. Proces ten polega na wiązaniu fosforu z kationami glinu, żelaza oraz wapnia co powoduje przechodzenie do form, które są słabo rozpuszczalne w wodzie, a przez to słabo dostępne dla roślin. Na intensywność tego procesu bardzo mocno wpływa odczyn gleby. Najwyższa dostępność fosforu występuje przy pH w zakresie 6,5-7,0. Dobra zasobność gleby w potas i magnez, przy jednoczesnej dostępności jonu amonowego, sprzyja lepszemu pobieraniu fosforu przez roślinę, stąd też stosowanie nawozów kompleksowych na bazie fosforanu amonu z dodatkiem potasu i magnezu zwiększy efektywność pobierania fosforu. Optymalna zawartość fosforu w glebie wpływa na wzrost aktywności mikroorganizmów glebowych, a w konsekwencji na przemiany i dostępność wszystkich składników pokarmowych. O żyzności gleby decydują nie tylko jej odczyn i zawartość materii organicznej, ale także dobra zasobność w fosfor, ponieważ współdziałanie tych czynników wpływa w największym stopniu na aktywność biologiczną gleby.
Przyjmuje się, że tylko niewielka część fosforu wprowadzonego w formie nawozów mineralnych do gleby jest dostępna dla roślin. Reszta ulega długookresowym skomplikowanym przemianom w glebie i w zasadzie jest dla nich niedostępna. Tak więc efektywne odżywianie roślin fosforem nie jest łatwe i wymaga stałego monitoringu i uzupełniania w każdym roku.
Przy okazji należy zwrócić uwagę na fakt, że rośliny nie wykazują skłonności do pobierania fosforu w nadmiernych ilościach, stąd też w praktyce trudno zaobserwować skutki przenawożenia tym pierwiastkiem.
