GAZ PŁYNNY (LPG)
(skrót od ang. Liquefied Petroleum Gas) (znany jako propan butan), gazol – wspólna nazwa mieszanin propanu i butanu (w różnych proporcjach).
Używany jako gaz, ale przechowywany w pojemnikach pod ciśnieniem jest cieczą. Należy do najbardziej wszechstronnych źródeł zasilania. Stosowany jest głównie jako:
- paliwo do zasilania różnego rodzaju urządzeń grzewczych (promienników gazowych, ogrzewaczy czy nagrzewnic),
- źródło zasilania domowych kuchenek gazowych, grilli gazowych, taboretów gastronomicznych (zastosowania w gospodarstwie domowym),
- paliwo stosowane w wielu procesach przemysłowych, np. w pracach dekarskich, instalacyjnych, obróbce i cięciu metali,
- paliwo silnikowe – autogaz,
- gaz nośny do kosmetyków w aerozolu.
LPG uzyskiwany jest jako produkt uboczny przy rafinacji ropy naftowej. Niewielkie jego ilości otrzymuje się także ze złóż gazu ziemnego, zwykle na początku uruchamiania nowego odwiertu. W skali światowej szacuje się, że prawie 60% globalnej produkcji LPG pochodzi z wydobycia naturalnego, zaś pozostała część z procesów rafineryjnych.
LPG jest gazem w temperaturze pokojowej przy normalnym ciśnieniu. W temperaturze pokojowej ulega on skropleniu przy ciśnieniu od 2.2 do 4 atm. Do butli jest pompowany przy ciśnieniu rzędu 6 atm. Butle, w których się go przechowuje i transportuje, napełnia się zwykle do 85% objętości, aby uniknąć rozerwania butli przez rozszerzającą się przy zmianie temperatury ciecz.
LPG został otrzymany po raz pierwszy w 1910 r. przez doktora Waltera Snellinga, a w handlu pojawił się w roku 1912 – jako wygodne i w miarę bezpieczne paliwo do przenośnych kuchenek gazowych.
GAZ ZIEMNY
Gazem ziemnym nazywamy mieszaninę gazów i par wydobywanych z ziemi zawierającą znaczne ilości metanu (do 98% dla gazu wysokometanowego). Gaz ziemny jest surowcem mineralnym znajdującym się w skorupie ziemskiej w postaci złóż.
Złoża gazu ziemnego usytuowane są często wraz ze złożami ropy naftowej. Gaz ziemny może również występować w złożach czysto gazowych będących naturalnymi zbiornikami.
Metoda wydobycia gazu ziemnego uzależniona jest od rodzaju odkrytego złoża. Gaz ziemny wydobywany jest ze złóż poprzez odwierty.
Technologiczne wzbogacenie gazu ziemnego polega na eliminowaniu z jego składu cząstek stałych, pary wodnej, związków siarki i innych substancji niepożądanych.
Transport gazu ziemnego odbywa się siecią gazociągów przesyłowych obsługiwanych przez Operatora Gazociągów Przesyłowych Gaz-System S.A. oraz siecią gazociągów dystrybucyjnych lokalnych Operatorów Sieci Dystrybucyjnych – Spółek Gazownictwa.
Nawanianie – gaz ziemny podlega procesowi nawaniania. Działanie to służy nadaniu mu specyficznego zapachu wyczuwalnego w przypadku wystąpienia nieszczelności instalacji gazowej, a w konsekwencji zwiększa bezpieczeństwo jego użytkowania.
Czym różni się gaz płynny od gazu ziemnego?
Są to związki z tej samej rodziny węglowodorów. Gaz ziemny – głównie metan – różni się od gazu płynnego właściwościami fizycznymi, sposobami pozyskiwania i transportu.
Podstawową różnicą jest to, że gaz płynny jest cięższy od powietrza (ok. dwukrotnie), w przeciwieństwie do gazu ziemnego, który jest o połowę od niego lżejszy. Gaz ziemny, jako lżejszy od powietrza, w przypadku nieszczelności rozprzestrzenia się w całym pomieszczeniu.
Gaz ziemny pozyskiwany jest poprzez wydobycie bezpośrednie z pokładów podziemnych (stąd nazwa „naturalny”). Gaz ziemny wymaga budowy rozległych sieci rurociągów, podczas gdy gaz płynny daje się skroplić pod niewielkim ciśnieniem, dzięki czemu można zmagazynować duże ilości gazu w małych pojemnikach np. w bultach. Gaz płynny w butlach zajmuje stałe miejsce w ofercie produktowej firmy „Bialchem Group Sp. z o.o.”
